Usine

Gisteren was ik bij Usine in Eindhoven. Even een kopje koffie drinken voor ik naar huis zou gaan. Wat een bruisende bestemming. Er komen zoveel verschillende mensen. En allemaal voor een hapje en/of een drankje. Usine zit in de oude lichttoren van Philips. En aan de binnenkant is een groot deel van het fabrieksachtige gebouw bewaard gebleven. Als je er zit, kun je aan het plafond en de pilaren zien dat het oud is. Geen duizend jaar oud maar wel industrieel oud. De binnenkant is verder ruim opgezet. Een deel is echt restaurantstijl ingedeeld. Veel tafels en stoelen met voldoende afscheidingen om toch met je eigen gezelschap te kunnen eten. Maar er is ook een ander deel. Met een grote leestafel en goede verlichting daarboven. Een kinderspeelhoekje waarbij het speelgoed echt in die ruimte blijft. (knap) Met langs de kant een lekkere bank met kussens, daarvoor kleine tafeltjes en stoeltjes of krukjes die, al naar gelang, van hot naar her kunnen worden verplaatst. Ook een paar tafeltjes waaraan makkelijk geluncht of gewerkt kan worden. Maar als je niet te uitgebreid wilt eten, kun je dat ook aan het kleine tafeltje doen. Het oogt allemaal ongekunsteld, ontspannen en niet te zakelijk. Terwijl er toch ook genoeg ruimte is voor zakelijke gesprekken, mocht je dat willen.

En daar zat ik dan, heerlijk op de bank. Een schoen uit, been onder me. Koffie voor me. Wat wil een mens nog meer. Ik had een superuitzicht. Twee mannen aan de leestafel in een rustig gesprek. Mijn fantasie ging op hol en binnen no time had ik bedacht dat deze mannen wel eens kunstenaars konden zijn. In gesprek of ze wel of niet naar Den Bosch zouden gaan om naar de voorstelling over Jeroen Bosch te gaan kijken. Aan de overkant van de heren zat een oudere dame. Leesbril op. Kranten op een stapeltje naast haar met daarnaast haar kopje koffie. Zou ze hier iedere dag komen? Om even alle kranten door te nemen? Of alleen op dinsdag omdat het dan ook weekmarkt is en ze dan mooi op de terugweg de verse groente en vis mee kon nemen? Ook bij haar borrelde een verhaal bij me naar boven.

Ik had mijn tablet met toetsenbordje bij me. En heb al heel wat getypt. Heerlijk mijn hoofd leegmakend op het beeldscherm. Ondertussen heb ik bij Usine nog veel meer gezien wat woorden heeft gekregen. Maar niet alles kan in 1 keer op het scherm. Dus ik heb nog wat in het verschiet voor wie mee leest.

Zondag gaat zo snel

Wat vloog de dag vandaag weer voorbij. Bij het opstaan dacht ik nog heel veel tijd te hebben om van alles te doen. Echter aan het eind van de dag is er nog veel wat niet gedaan is. Kan uiteraard een keer gebeuren. En maandag is er ook nog.

Wat heb ik dan gedaan met mijn zondag. In de sporthal gezeten. Het was weer een echt Apollo-dagje. Niels had met zijn C-team een wedstrijd. Aangezien hij ook nog de D leeftijd heeft, heeft hij ook meegedaan met de D-wedstrijd. Dus dat waren twee flinke wedstrijden achter elkaar. Maar het plezier straalt er vanaf. Er werd flink gestreden voor de overwinning zonder grote blessures gelukkig. Want dat is altijd zo naar om te zien. Een kind die dan vervolgens hinkend van het veld af moet. Ik schrik daar toch altijd van.

Ook de meiden C kwamen in actie. Dus Emma ging met haar team ook nog het veld op. En die ruiken een overwinning. Nog even en ze kunnen kampioen worden. Ze gaan er dus echt weer voor, iedere wedstrijd. Helaas ging van de tegenpartij daar wel een meisje tegen de vlakte. Goed ingrijpen van onze trainer gaf het grietje weer lucht en later stond ze ook nog op het veld. Dus ook dat is goed gekomen. Eerste helft kwamen ze niet helemaal in hun spel maar na de rust en wat extra uitleg van de trainer en de coach gingen ze er helemaal voor. Het samenspel lukte steeds beter. Gaten werden goed gezien. En de winst stond al snel op het bord.

Na 5,5 uur sporthal was ik wel moe. En dat zonder op het veld gelopen te hebben. De kids konden bij thuiskomst aan hun huiswerk en ik ben toch maar even op de bank gaan liggen.

Morgen toch maar de rest van de werkzaamheden gaan uitvoeren die ik vandaag had willen doen. Wat wasjes draaien en was weg vouwen. Dan zet ik de badkamer schoonmaken wel op dinsdag op de agenda. En lukt het niet zoals ik nu bedenk, dan pas ik dat ook wel weer aan. Ik word steeds flexibeler. (Ahum, typte ik dat echt, ik en flexibel over wat ik wil doen... mhhh)

Gebrek aan energie

Ik wil geen klaagblog gaan maken. Maar door de reuma en ook omdat de medicatie nog niet optimaal is, heb ik weinig energie. Ook weinig focus. Ik merk ondertussen mijn struisvogel-gedrag op. Ik wil het nog niet echt accepteren allemaal. Dus eerst maar eens kijken naar de mogelijkheden van hulp bij die acceptatie zodat ik weer verder kan. En beter luisteren naar mijn lijf.

Dat laatste is al best lastig voor een eigenwijs persoon.

Dus voorlopig nog rustiger aan.

Groetjes,
Peet

Onder de indruk

Op zich kan ik nog steeds niet zoveel. Veel moe en zeker met dit weer is dat ook niet heel vreemd. Dus surf ik wat op facebook. Lekker lezen wat anderen doen. En daar zag ik het bericht dat een mede-haakster helaas is overleden. Ik kende Marinke niet persoonlijk maar haar blog is altijd erg inspirerend geweest. http://www.acreativebeing.com/

Raar hoe zo'n jonge meid door depressies het allemaal niet meer zag zitten. En dat terwijl aan de zijlijn het toch lijkt dat alles dan juist zo goed loopt. Ze had een boek uit en haar volgende boek is nog onderweg. Ze werd uitgenodigd op diverse evenementen en winkels om te komen signeren en vertellen. En toch ging er ergens in haar hoofd het toch niet helemaal lekker. En koos ze voor een andere weg.

Ik ben er in ieder geval erg van onder de indruk.

Echt Nederland

Zo is het super weer en zo is het grijs. Wel zacht maar zo grijs. Jammer hoor. Dat het net grijs is als ik niet veel kan. Aan de andere kant is het wellicht op een betere dag dan ook juist weer mooi buiten. En kan ik er meer van genieten. Ach ja, wat dat betreft kan ik overal wel over zeuren maar het heeft geen zin. En ik kies er ook niet voor om te zaniken. Gewoon even doorheen. Regen, grijs, zon, de natuur heeft alle vormen nodig om zo mooi te worden. Dus voor nu een kopje koffie, een tijdschrift en de middag vliegt om. En morgen zien we dan wel.

Groetjes,
Peet

Mooiste dag

Wat een mooie dag. Lenteweer, rust, geweldig. Soms moet ik even opschrijven dat deze dagen er ook zijn om te onthouden dat het allemaal prima is. Dat het vast in orde komt. En dat dan de zon gewoon lekker schijnt. Iedereen zijn eigen ding doet. En daarmee allemaal content zijn.

Het is goed vandaag.

Ziek...

De dagen schakelen sneller aan elkaar. Tenminste zo lijkt het. Het ene moment is het zondag en ineens is het weer woensdag. Even leek het niet zo snel te gaan. Ik was ziek en kon amper iets. Dat was even moeilijk. Helemaal niets meer kunnen. Amper kunnen staan. Niet eens mezelf fatsoenlijk kunnen verzorgen. Veel geduld nodig om te kunnen douchen en afdrogen. Aankleden met de tanden op elkaar. Want eigenwijs als ik groot ben, komt dan het "zelf doen" heel sterk naar voren. Dus in plaats van 10 minuten douchen/aankleden, duurde dat 45 minuten. En dan kon ik daarna weer uitrusten. Maar wel zelf gedaan. 

Het lieve thuisfront pakte alle overige zaken op. Zo geweldig. Kids kwamen mijn lunch brengen. "Nog een appeltje mama? Hij is al in stukjes." Echt super. Manlief stond zelfs te strijken. Dat heeft hij nog nooit hoeven doen. 

Ondertussen zijn we vanaf 8 april bezig met allerlei onderzoeken. Deze puzzel voor de medici past niet binnen de geijkte paden. Mijn moeder zou hier overigens niet vreemd van hebben opgekeken. Ik was meestal wat apart ziek als ik dan ziek was. Het lopen gaat inmiddels weer wat beter. Prednison is een paardenmiddel. Maar de overige klachten blijven nog sluimeren. Handen zijn nog niet zo pijnvrij als ik zou willen. Dus als ik teveel probeer dan betaal ik daar uiteraard voor. 

 De uitkomst/diagnose wordt hopelijk morgen vast gesteld. Aangezien mijn longen goed waren, verwacht ik dat de reumatoloog reumatoïde artritis gaat vast stellen. En dan weer vooruit. Hoe denkt de reumatoloog over behandeling? Wat ga ik voor medicatie krijgen? En met welke termijn kan ik weer functioneren zoals eerst? Ervan uitgaande dat dit mogelijk is. 

Er is veel informatie bekend op internet maar bewust wil ik nog niet teveel lezen. Ieder lijf is anders. Dus ik wacht rustig af. Probeer te luisteren naar mijn lijf. En als ik het vergeet dan voel ik het vanzelf. 

Groetjes,

Peet